വരിക കാണുക..

‘ആയിരത്തിലൊരുവൻ’ അന്വേഷിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നപ്പോഴാണ് ശ്രീലങ്കയിലെ വശീയഹത്യകളെപ്പറ്റി ‘സാക്ഷികളില്ലാത്ത യുദ്ധം’ എന്ന തമിഴ് നാഷണൽ കോമിന്റെ ഡോക്യുമെന്ററി കണ്ണിൽ‌പ്പെട്ടത്. (http://www.youtube.com/watch?v=9nwQaZ2tXAs) 2009 ആഗസ്റ്റിൽ അപ്‌ലോഡു ചെയ്ത ഡോക്യുമെന്ററിയിലെ പശ്ചാത്തലഗാനം ആയിരത്തിലൊരുവനിലെ ഒരു ശോകഗാനമാണ്. ‘പെമ്മാനേ...’ മനുഷ്യക്കുരുതിയുടെ ശ്രീലങ്കൻ അദ്ധ്യായം കണ്ടിരിക്കാൻ തക്കവണ്ണം കരളുറപ്പുണ്ടെങ്കിൽ യൂ ട്യൂബിൽ Pemmane എന്ന വാക്കിൽ തിരഞ്ഞാൽ മതി. 2007-ൽ അമേരിക്കൻ പട്ടാളക്കാർ ഇറാക്കിൽ നടത്തിയ കൂട്ടക്കൊലയുടെ വീഡിയോ ക്ലിപ്പാണ് മറ്റൊന്ന്. ദില്ലിപോസ്റ്റിൽ (http://dillipost.blogspot.com/2010/04/2007-12.html) ഈ വീഡിയോയെപ്പറ്റി ഒരു കുറിപ്പുണ്ട്. (http://wikileaks.org). ഛത്തീസ്ഗഡിലെ ദന്തവാഡേയിൽ നിരത്തിക്കിടത്തിരിരിക്കുന്ന 72 ശവശരീരങ്ങളാണ് ഇതിലടുത്ത് നമ്മുടെ സംഭാവന. പൊട്ടിത്തെറിയ്ക്ക് ഇവിടെയും സാക്ഷികളില്ല. ശവശരീരങ്ങൾക്ക് നമ്മൾ സാക്ഷി! ചോരതെറിപ്പിച്ച് അസ്തമിക്കുന്നത് നിർബന്ധിതസാഹചര്യങ്ങളുടെ ഇരകളാണ്. ഒരു മൈൻ പൊട്ടുമ്പോൾ 72 ജീവനുകൾ മാത്രമല്ല പിടയുന്നത്. “എന്തുകൊണ്ടാണ് മൃതദേഹം മരിച്ചുവെന്ന് നിങ്ങൾ ഘോഷിച്ചത്?’ എന്ന് അമേരിക്കക്കതിരെ എഴുതിയ ലേഖനത്തിൽ ‘മരണം’ എന്ന സ്വന്തം കവിതയിലൂടെ ഹെരോൾഡ് പിന്റർ ആക്രോശിച്ചു. മരിച്ചവരൊക്കെ മരിച്ചോ?

കൊലകളെപ്പറ്റി വാചാലരാവുന്നതുപോലെയല്ല ഏതെങ്കിലും വിധത്തിൽ അവയ്ക്കു സാക്ഷ്യം നിൽക്കുന്നത്, നേരിട്ടോ ക്യാമറക്കണ്ണുകളിലൂടെയോ കാന്തിക നാടകളിലൂടെയോ നോക്കിക്കാണുന്നത്. ഇറാക്കിവീഡിയോയിലെ ഒന്നുമറിയാത്ത ഇരകളെ ആകാശത്തു നിന്നും ടാര്‍ഗറ്റ് ചെയ്യുന്ന സാങ്കേതികക്കണ്ണിലെ കുരിശ് അതിഭീകരമായ ഒരു കറുത്ത തമാശയാണ്. പുലികൾ ഒരു തമാശയാണ്. പ്രഭാകരനെക്കൊന്ന് വെടിപ്പാക്കിയ ലങ്ക ഒരു തമാശയാണ്. ഛത്തീസ്ഗഡിൽ ഒഴുകി ഒടുങ്ങിയത് വ്യവസ്ഥയുടെ ദുഷിച്ചരക്തമാണെന്നത് ഒരു തമാശയാണ്. മൈനുകളായിട്ടാണെങ്കിലും തോക്കുകളായിട്ടാണെങ്കിലും റോക്കറ്റുകളായിട്ടാണെങ്കിലും അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും ഒഴുകി നടക്കുന്ന ആയുധങ്ങൾ തമാശയാണ്.
അവയുടെ പിന്നിലെ പണവും തലച്ചോറും മാത്രമാണ് അത്ര തമാശയല്ലാത്തത്.

“കൊള്ളക്കാർ വിമാനങ്ങളും നങ്കൂരങ്ങളുമായി
കൊള്ളക്കാർ മോതിരങ്ങളും പ്രഭ്വികളുമായി
കൊള്ളക്കാർ ആശിസുകൾ തെറിപ്പിക്കുന്ന
കറുത്തപുരോഹിതന്മാരുമൊത്ത്
കുട്ടികളെക്കൊല്ലാൻ വാനിലൂടെയെത്തി
കുട്ടികളുടെ രക്തം തെരുവിലൂടെയൊഴുകി
ഇടതടവില്ലാതെ
കുട്ടികളുടെ രക്തം പോലെ തന്നെ”

- ‘ഞാൻ ചില കാര്യങ്ങൾ വിശദീകരിക്കുന്നു’ എന്ന കവിതയിൽ നെരൂദ ആവർത്തിച്ചെഴുതി. “വരിക കാണുക ഈ തെരുവുകളിലെ രക്തം...വരൂ കാണൂ ഈ തെരുവുകളിലെ....”പരമാധികാരസ്പെയിനിലെ തെരുവുകളിലേയ്ക്കുള്ള ദന്തഗോപുരവാസികൾക്കുള്ള ക്ഷണമായിരുന്നു. ഇപ്പോൾ ആര് ആരെ ക്ഷണിക്കുന്നു എന്നറിയില്ല. പ്രകരണത്തിൽ ‘കുട്ടികൾ’ മനുഷ്യർ എന്നായിരിക്കുന്നു.
ചോര ഇപ്പോൾ തെരുവുകളിൽ മാത്രമല്ല ഒഴുകുന്നതും.