നോട്ടപ്പുള്ളികളുടെ റിപ്പബ്ലിക്*

മനോജ് എബ്രഹാം തിരുവനന്തപുരം സിറ്റി പോലീസ് കമ്മീഷ്ണർ ആയിരിക്കുമ്പോഴാണ് കാറുകളിൽ ഇരുണ്ട സൺഗ്ലാസുഷീറ്റുകൾ പതിക്കാൻ പാടില്ലെന്ന ഉത്തരവിറക്കിയത്. പോലീസുകാർ എത്തി വലിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോൾ അകത്തെന്താണെന്നും എന്താണ് നടന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്നതെന്നും ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ കാണാൻ കഴിയുന്നില്ലെന്നതാണ് കാരണം. എല്ലാവരും ചീത്തയല്ല, പക്ഷേ ചീത്തയാളുകളും സമൂഹത്തിലുണ്ട്. അവർ കാറിൽ എന്തെങ്കിലുമൊക്കെ ഒപ്പിക്കും. അതു നിയമപാലകരുടെ കണ്ണിൽ‌പ്പെടാതെപോയാൽ ആർക്കു പോയി? ഇനി നല്ല മനുഷ്യർക്ക് ഒളിച്ചു വയ്ക്കാൻ ഒന്നുമുണ്ടാവില്ലല്ലോ. ഒരു ക്ലീസ് സ്ലേറ്റുപോലെ പരിശുദ്ധമായ ഉള്ളുകളുള്ള അവർ കാറുകളിൽ അകം കാണാതിരിക്കാനുള്ള വകുപ്പുകൾ ഒപ്പിച്ചു വയ്ക്കില്ല. അങ്ങനെ ചെയ്യുന്നവർക്ക് ഒരല്പം ക്രിമിനൽ -വളമിട്ടുകൊടുക്കുകയോ ഒന്നു കണ്ണടയ്ക്കുകയോ ചെയ്താൽ വളർന്നു പന്തലിക്കാവുന്ന- താത്പര്യം ഇല്ലെന്ന് പറഞ്ഞുകൂടുമോ? ഇതാണ് നിയമപാലനത്തിന്റെ യുക്തി. അടിയന്തിരാവസ്ഥയെ ന്യായീകരിക്കുന്ന ശുഷ്കാന്തിയോടെ സാധാരണമനുഷ്യരുടെ സ്വകാര്യതയിലേയ്ക്കുള്ള എത്തിനോട്ടത്തെ കൈയടിച്ച് സമ്മതിച്ചുകൊടുക്കുന്നവരുടെ വെള്ളരിക്കാ റിപ്പബ്ലിക്കാണ് നമ്മുടെ ദേശം. അടുത്തകാലത്ത് പുതിയ കമ്മീഷ്ണർ എം ആർ അജിത്ത്കുമാർ വിളിച്ചുകൂട്ടിയ യോഗത്തിൽ ഈ പഴയ സംഭവത്തെ അനുസ്മരിച്ചുകൊണ്ട് ഒരു പൌരപ്രതിനിധി സംസാരിക്കുകയുണ്ടായി. പഴയ ആ നിയം തിരിച്ചുകൊണ്ടുവന്ന് കൂടുതൽ സക്രിയമായി നടപ്പാ‍ക്കണം എന്നായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ സുചിന്തിതമായ വാദം. മനോജ് അങ്ങനെയെന്തെങ്കിലും നിയമം കൊണ്ടുവന്നതായി അറിയില്ലെന്നു മാത്രം പറഞ്ഞ് പുതിയ കമ്മീഷ്ണർ ഒഴിഞ്ഞുമാറി. ഇടയ്ക്കെങ്ങനെയോ തേഞ്ഞുമാഞ്ഞു നിറം കെട്ട നിയമം തലസ്ഥാനത്ത് വീണ്ടുമെത്തുമോ അരുതായ്മകൾ ഇല്ലാതാവുമോ എന്നൊക്കെ അറിയാനുള്ള ‘ഉത്കണ്ഠ പാർശ്വസ്ഥിതർ പാഴിലേന്തി‘!

കോഴിക്കോട് കടപ്പുറത്ത് ‘അരുതാത്തത്’ എന്തെങ്കിലും നടക്കുന്നോ എന്നറിയാൻ നിരീക്ഷണക്യാമറകൾ സ്ഥാപിക്കാൻ പോലീസ് ഉത്സാഹിക്കുന്നതിനെപ്പറ്റി കുറച്ചുകാലം മുൻപ് വാർത്തയുണ്ടായിരുന്നു. ഈ അരുതായ്മകളിൽ സ്കൂൾ കോളെജു പിള്ളാരുടെ പ്രണയലീലകളാണ് ഏറിയകൂറും. പ്രണയിക്കാൻ ഒരു സ്ഥലം അവരെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ഒരു ബാലികേറാമലയാണ്. ഇതു വിലക്കാനും പിള്ളാരുടെ ലൈംഗികജീവിതത്തിന് അതിന്റെ തുടക്കത്തിൽ വച്ചുതന്നെ ആപ്പു വച്ചുകൊടുക്കാനുമായിട്ടാണ് ലക്ഷങ്ങൾ വിലയുള്ള ക്യാമറകളും അതുനോക്കി വിലയിരുത്താൻ സ്പെഷ്യൽ ഡ്യൂട്ടിക്കാരും. അല്ലാതെ കൊലപാതകങ്ങളും പിടിച്ചുപറികളും വർഗീയകലാപങ്ങളും ക്യാമറക്കണ്ണുകൾക്കു മുന്നിൽ വച്ച് ആസൂത്രണം ചെയ്യാൻ മാത്രം ബുദ്ധിയുറക്കാത്തവല്ലല്ലോ നമ്മുടെ സമൂഹത്തിലെ സോക്കാൾഡ് ആന്റി സോഷ്യൽ എലിമെന്റുകൾ. അതറിയാത്തവരല്ലല്ലോ നമ്മുടെ നിയമപരിപാലന വകുപ്പ്! ക്യാമറാസ്ഥാപനത്തിന്റെ മുഖ്യലക്ഷ്യം തിമിംഗലവേട്ടയല്ല, അത്തപ്പാടികളായ പെറ്റികളാണ് എന്നു സുതരാം വ്യക്തം. കൂട്ടത്തിൽ ചില സ്രാവുകളും രാത്രിയുടെ മറപറ്റി കുടുങ്ങിക്കൂടാതെയില്ല എന്നൊരു ശുഭപ്രതീക്ഷയ്ക്ക് നേരിയ വകയുണ്ട്. ഗതാഗതനിയമം ലംഘിക്കുന്നോ എന്നു നോക്കാനും ആളുകൂടുന്നിടത്ത് മനസ്സറിയാതെ പ്രാകൃതവാസനകളുണർന്നുപോകുന്നവരെ കൈയോടെ പിടികൂടാനുമായി സ്ഥാപിച്ചിരിക്കുന്ന ക്യാമറക്കണ്ണുകളെ, അങ്ങനെയൊരെണ്ണം നിലവിലുണ്ടെന്ന ബോധം ചില തിരുത്തലുകൾക്ക് വഴി വച്ചുകൊടുക്കുമെങ്കിൽ ആവട്ടെ. അതിനകത്തും കടന്നുകയറി വിരാജിക്കുന്ന സ്വകാര്യതാലംഘനത്തെ സാമൂഹികമായ ചില മര്യാദാനടത്തിപ്പിന്റെ പേരിൽ കടിച്ചുപിടിച്ച് സഹിച്ചേക്കാം. എങ്കിലും സ്ഥിരമായൊരു നോട്ടപ്പുള്ളിസംവിധാനത്തെ മഹത്തായകാര്യമെന്നമട്ടിൽ അവതരിക്കുകയും അതിന് ചിലയിടങ്ങളിൽ നിന്നെങ്കിലും അംഗീകാരം കിട്ടുകയും ചെയ്യുന്നത് സാമൂഹികമായ അനാരോഗ്യത്തിന്റെ ലക്ഷണമാണ്. കേരളീയ സമൂഹം, ആർക്കോ കാഴ്ചപ്പണ്ടമായ ഒരു ബിഗ് ബ്രദർ സംവിധാനമാവേണ്ടതുണ്ടോ? ആരുടെയോ സ്ഥിരമായ നിരീക്ഷണത്തിനു എപ്പോഴും വിധേയമാക്കിക്കൊണ്ടിരിക്കേണ്ട ഒരു ജയിൽ വളപ്പാകേണ്ടതുണ്ടോ എന്നൊക്കെയുള്ള സംശയങ്ങൾക്കു മരുന്നുകൂടി കണ്ടെത്തി തരണം. മഞ്ചേരിയിലെ ആളൊഴിഞ്ഞ വീടും രാജ് മോഹൻ ഉണ്ണിത്താനും വിതുരയിലെ പോലീസ് സ്റ്റേഷനും അബ്ദുള്ളക്കുട്ടിയുടെ കാറും പിന്നാലെ വന്ന മറ്റൊരു കാറും കണ്ടോൻ മെന്റ് സ്റ്റേഷനടുത്ത് ഒരു സ്ത്രീയും നാലഞ്ചുപുരുഷന്മാരുമായി യാത്ര ചെയ്യുന്നതാഇ കണ്ടതിനാൽ ആളുകൾ തല്ലി തകർത്ത കാറ്.. ഇതൊക്കെ വച്ചു നോക്കുമ്പോൾ കേരളം സദാ ജാഗരൂകമാണ്. വെള്ളെഴുത്തു തുടങ്ങുമ്പോൾ തന്നെ കണ്ണട വേണം എന്നു പറയുമ്പോലെ ക്യാമറ എന്ന എക്സ്റ്റൻഷന് ചിലതൊക്കെ നിവർത്തിച്ചുകൊടുക്കാനുണ്ട് നമ്മുടെ സമൂഹത്തിന്.

തിരുവനന്തപുരത്ത് നിരത്തുകളിൽ സ്ഥാപിച്ചിരിക്കുന്ന ക്യാമറകൾ വഴി പ്രതിദിനം 150 കേസുകൾ കണ്ടെത്തുന്നതായാണ് വാർത്ത. എം.ജി റോഡില്‍ എൽ‍.എം.എസ് മുതല്‍ കിഴക്കേകോട്ടവരെ 12 നിരീക്ഷണ ക്യാമറകളുണ്ട്. സിഗ്‌നല്‍ ലംഘനം, ഹെല്‍മെറ്റ്- സീറ്റ്‌ബെല്‍റ്റ് എന്നിവ ഒഴിവാക്കുക, സീബ്രലൈനില്‍ വാഹനം നിര്‍ത്തുക, തുടങ്ങിയവയാണ് പ്രധാനമായും പിടികൂടുന്നത്. നിയമം ലംഘിക്കുന്ന വാഹനത്തിന്റെ വിദൂരദൃശ്യവും നമ്പര്‍ പ്ലേറ്റ് വ്യക്തമാകുന്ന വിധത്തില്‍ മറ്റൊരു ചിത്രവും ക്യാമറ പകര്‍ത്തും. സ്ഥലം തിരിച്ചറിയുന്നതിനുള്ള തെളിവാണ് വിദൂരദൃശ്യം. ഈയിനത്തിൽ ഏതാണ്ട് മൂന്നുലക്ഷം രൂപയാണ് പോലീസുവഴിയുള്ള പ്രതിമാസ വരുമാനം. തരക്കേടില്ല. പക്ഷേ ഈ അടുത്തകാലത്തു വന്ന വാർത്തയിൽ ഒരു ‘പ്രണയലീല’യെയും പോലീസ് പെറ്റിയടിച്ചു വിട്ടു. എന്നല്ല, ഈ പെറ്റി കേസുകൾവാർത്തയായതു തന്നെ പ്രസ്തുത സ്നേഹപ്രകടനം കണ്ടൊപ്പിയെടുത്ത ‘കണ്ണി’നാലാവുന്നു. സിഗ്നൽ കാത്തുകിടക്കവേ യുവാവ് സഹയാത്രികയോട് 'അതിരുവിട്ട സ്‌നേഹം' പ്രകടിപ്പിച്ചതാണ് യുവാവിനെ കുടുക്കിയത് എന്നാണ് പത്രം എഴുതിയത്. സദാചാരനിരതനായ ‘പിതാവിന്’ അത്തരം അതിരുവിടലുകൾ നേരിട്ടു കാണാനും ശിക്ഷിക്കാനുമുള്ള സൌകര്യം നൽകുന്നു നഗരത്തിലെ ക്യാമറകൾ.

കുറേക്കാലം മുൻപ്, ആളുകളെ സ്ഥിരം നിരീക്ഷണത്തിനു കീഴിലാക്കുന്ന സർക്കാർ സംവിധാനത്തെ വിമർശിച്ചെഴുതിയ ലേഖനത്തിന് ‘നോട്ടപ്പുള്ളികളുടെ റിപ്പബ്ലിക്’ എന്ന് തലക്കെട്ട് കണ്ടിട്ടുണ്ട്. കരമന പോലീസ് സ്റ്റേഷനിൽ ഈയടുത്ത് ലോക്കപ്പിൽ ‘വിഷം കുടിച്ചു മരിച്ചു’ എന്നു പറയപ്പെടുന്ന മനുഷ്യനെ അവിനാശ് ദേശ്പാണ്ഡെ സംവിധാനം ചെയ്ത ഹ്രസ്വചിത്രം ‘ദ ഗ്രേറ്റ് ഇന്ത്യൻ സ്കൂൾ ഷോ’ ഇമ്മാതിരി ക്യാമറകൾക്ക് കീഴിൽ ചെലവഴിക്കേണ്ടി വരുന്ന കുറേ ബാല്യങ്ങളെക്കുറിച്ചാണ്. ഏതാനും ബാല്യങ്ങളല്ല, നല്ല ഒന്നാതരം മുന്തിയ ബാല്യങ്ങളാണ്. നാഗ്പൂരിലെ മഹാത്മാഗാന്ധി സെന്റിനിയൽ സിന്ധു ഹൈസ്കൂളിലെ ഏറ്റവും വലിയ ‘ആകർഷണം’ വിദ്യാർത്ഥികൾ (അദ്ധ്യാപക- അനദ്ധ്യാപകജീവനക്കാരും) സദാ -ക്ലാസ് മുറികളിലും വരാന്തയിലും സ്കൂൾ മൈതാനത്തും- ക്യാമറക്കണ്ണിന്റെ നിരീക്ഷണവലയത്തിനകത്താണെന്നതാണ്. കുട്ടികളുടെ നിസ്സാരമായ ഒരൊറ്റ കുസൃതിപോലും പ്രിൻസിപ്പാളായ ദീപക് ബജാജിന്റെ കണ്ണിൽ‌പ്പെടാതെ പോകില്ല. കുട്ടികളെ എന്തെങ്കിലുമൊക്കെ ‘ആക്കി’ ലഭിക്കാൻ മുനിയുന്ന രക്ഷാകർത്താക്കൾക്ക് ആനന്ദലബ്ധിയ്ക്ക് ഇനിയെന്തെങ്കിലും വേറിട്ട് കരുതേണമോ? ക്യാമറാസ്ഥാപനം ഉൾപ്പടെയുള്ള വകകൾക്ക് ചെലവ് അവറ്റകളുടെ കീശയിൽ നിന്നാണല്ലോ കൊടുത്തിരിക്കുന്നത്, സസന്തോഷം. സിനിമയുടെ ആഖ്യാനം വിപരീതോക്തിയിലാണെങ്കിലും ഇക്കാര്യത്തിൽ അതീവ സന്തുഷ്ടനും ചരിതാർത്ഥനുമാണ് സ്കൂൾ പ്രിൻസിപ്പാൾ. അയാൾ അറിഞ്ഞിട്ടില്ല, ഫലത്തിൽ അയാൾ എന്തിന്റെ പേരിൽ അഭിമാനിക്കുന്നോ അതിന്റെ പരിഹാസ്യതയാണ് സിനിമയുടെ മൂല്യമെന്ന്. ചിന്തയ്ക്ക് അത്രയും ദാരിദ്ര്യം പിടിച്ച ആ മനുഷ്യനാണ് ‘നിങ്ങളുടെ കുട്ടികളെ ഞങ്ങളെ ഏൽ‌പ്പിക്കൂ, അവരെ ഞങ്ങൾ എന്തെങ്കിലുമാക്കി തിരികെ തരാം’ എന്ന് പരസ്യം നൽകുന്നത്. ഇയാൾ കുട്ടികളെ എന്താക്കുമെന്നാണ്?

ഈ സിനിമയെക്കുറിച്ചെഴുതിയ അനൂപ് രാജൻ കേരളത്തിലെ വിദ്യാഭ്യാസവിചക്ഷണന്മാരും അദ്ധ്യാപകപുംഗവന്മാരും മാനേജർമാരും സ്വാശ്രയവീരന്മാരും സ്വകാര്യക്കാരുമൊന്നും ഇത് കാണാതെപോകട്ടേ എന്നൊരു അനുബന്ധം എഴുതി വച്ചിരുന്നു അവസാനം. (മാധ്യമം) കഷ്ടിച്ച് ഒരുമാസം കഴിഞ്ഞുകാണില്ല, ആലപ്പുഴയിലെ അർച്ചന എഞ്ചിനീയറിംഗ് കോളേജ് നിരീക്ഷണക്യാമറകളുടെ പേരിൽ വാർത്തയിൽ കയറിപ്പറ്റാൻ. എന്തൊരു വിരോധാഭാസം! വിധി വൈപരീത്യം, വൈപരീത്യം എന്നൊക്കെ പറയുന്നത് ഇതിനെയല്ലേ സാർ?

*വിജു വി നായരുടെ പ്രയോഗം